Araf Koruluğunda Biri Kelt, Diğeri Burgund İki Prens

[Karlheinz Leonhard]

Güneş her zamanki parlaklığıyla üstlerine vuruyordu. Gecenin güçleri ışığı yeninceye kadar parlamaya devam edecek, insanların yolunu aydınlatmaktan vazgeçmeyecekti.

Bu savaşın küçük bir provasının gerçekleşmesine sadece bir kaç hafta vardı.

Ve tam da bu zamanda, bir Kelt Prensi ve heyeti görünmüştü Markomanni ufuklarında. İki milletin kavgasına gelen başka bir millet. Vatanlarından sürülmüş bir avuç Kelt. Karlheinz'ın onlara söyleyecekleri basitti, ama onlardan isteyecekleri, hangisini seçmelerine bağlı olarak kolay ya da ölümcül olacaktı.

Araf Köprüsüne geldi iki Prens, Karlheinz Arthur'a oturmasını işaret etti eliyle. Arthur oturunca karşısındaki sandalyeye oturdu Karlheinz. Bir süre bekledikten sonra ufak ve lafa girdiğini temsil eden bir öksürükle, lafa başladı:

"Sayın Prens, Markomanni'ye uğramak için daha zor bir zaman seçemezdiniz."Hayret ve merakla büyüyen gözbebekleri, bu laflardan sonra daha ciddi bir oturma pozisyonu almış Arthur'a aitti. Karlheinz devam etti:

"Farketmişsinizdir, hala kondisyon çalışan Burgund askerlerini. Eksik gedik düzelten demircilerin takırtılarını. Tahmin ettiğiniz üzere, bir savaşa girişmek üzereyiz." Bir süre bekleyerek Arthur'un olayın şokunu biraz da olsa atlatmasını umdu. Arthur tam konuşmak için ağzını açacakken devam etti:

"Neyle ya da kimle savaşacak olduğumuzu size söyleyecek kadar güvenmemem bir şey değiştirmiyor ne yazık ki. Tahmin ettiğiniz üzere Lombard'lara ani bir baskın düzenleyeceğiz. Sizden istediklerim ise çok basit:" Önermelerini açmadan önce kafasında cümlelerini kurdu. Laflar yaydan çıkmış ok gibiydi, peşinden koşup yakalayamazdınız.

"Ya bizimle Lombard'lara karşı bizimle savaşın, ya da savaş sonuçlanana kadar burada kalın. Eğer kalırsanız ve savaşı kazanırsak, ne hoş, fakat kaybedersek, bizden önce bir ulak buraya ulaşacak. Size sonuç bildirilecek. Yine de, eşyalarınızı hazır tutmanızı salık veririm. Zaten savaşırsanız..." Daha fazla söze gerek yoktu.

Arthur'un düşüncelerle çatılan kaşının arkasında beyninin işleyişi neredeyse duyulacaktı. Düşüncelere gömülen Prens'i bekledi, diğer Prens.

[Arthur Barrfhionn]

"Sayın Prens, Markomanni'ye uğramak için daha zor bir zaman seçemezdiniz."

Arthur ilgiyle mevkidaşına baktı.

"Farketmişsinizdir, hala kondisyon çalışan Burgund askerlerini. Eksik gedik düzelten demircilerin takırtılarını. Tahmin ettiğiniz üzere, bir savaşa girişmek üzereyiz."

"Neyle ya da kimle savaşacak olduğumuzu size söyleyecek kadar güvenmemem bir şey değiştirmiyor ne yazık ki. Tahmin ettiğiniz üzere Lombard'lara ani bir baskın düzenleyeceğiz. Sizden istediklerim ise çok basit:"

"Ya bizimle Lombard'lara karşı bizimle savaşın, ya da savaş sonuçlanana kadar burada kalın. Eğer kalırsanız ve savaşı kazanırsak, ne hoş, fakat kaybedersek, bizden önce bir ulak buraya ulaşacak. Size sonuç bildirilecek. Yine de, eşyalarınızı hazır tutmanızı salık veririm. Zaten savaşırsanız..."

Arthur'un düşünceli yüz ifadesi hızla silindi ve tebessüm ederek Karlheinz'a baktı. "Bunu sormanız bile bir hata. Sizinle omuz omuza çarpışmak benim için bir şereftir, adamlarım için de öyle." Ayağa kalkarak kılıcının kabzasını kavradı. "Uzun zamandır susamış bir halde bekliyor."

[Karlheinz Leonhard]

Haberler iyiydi. Keltler de onlarla birlikte savaşacaktı.

Fazladan birkaç adam, fazladan birkaç adamdır.

Ayrıca bu Keltler sıradan savaşçılar değillerdi, bir Prens, onun korumaları ve en az onlar kadar yetenekli hanımın korumaları. Prensle birlikte yirmi bir elit savaşçı daha.

Çok iyi olmuştu bu.

Karlheinz uzun uzun planları anlattı ona. Adamın gözlerindeki savaş açlığı şaşırtıcıydı. Yeri gelince bir ölüm makinesine dönüşüyor olmalıydı bu toy görünümlü Prens. Karlheinz konuşurken eli sürekli kılıcının kabzasındaydı. Hatta kabzayı okşuyor gibiydi.

Karlheinz Prensi odasına kadar uğurladıktan sonra emri hemen verdi:

"Askerleri toplayın. Bir haftanız var."


-RP SONU-