Dumatha'ya Sefer

[Kumandan Firouz]

"Caspar, yarın sabah'a ordunun komutanlarından birini çağır bana. Yarın sabah odamda olsun unutma. Ondan bir rapor isteyeceğim . Bir adam yolla şimdiden eksik bir şeyler varsa tamamlasın. Ben yatmak istiyorum. İnan bana garip bir yorgunluk var üstümde.
-Peki, efendim."

-Sabah-

"-Efendim, Efendim!
-Ha ne?
-Çağırttığınız adam geldi efendim.
-Kimi çağırttım ben?
-Ordunun...
-Tamam tamam hatırladım sağol. İçeri al o zaman. Bir konuşalım..."

Ordu komutan yardımcısı Komutan Firouz'un evinin karşılama odasına gelir.

"-Fazla vaktim yok, bir an önce Seleucia'dan ayrılıp yola çıkmamız lazım. O yüzden bana gereken bilgileri ver.

[Kumandan Firouz]

Ordu komutan yardımcısı bir adım attı ve konuşmaya başladı:

"-Ben Tabor komutanım. Emirlerinizi bekliyorum.
-Tabor, Güney karargahlarında kaç adam var?
-Yaklaşık 10000 efendim.
-Güzel. Bir an önce bir emir yolla ve ordunun sefer için hazırlanmasını söyle."

Caspar'a döner:

"-Caspar, benim birliklerimi de güney karargahlarına katacağız. Birliklerin hazırlanması için emir ver.
-Peki, efendim."

Caspar kapıdan çıkar.

"-Tabor, sınır muhafızlarını ordunun gerisinden getir. Orduyla gelecek teçhizat ve erzağı korumakla görevli olacaklar.
-Peki komutanım."

Tabor geri geri bir kaç adım attıktan sonra arkasını dönerek kapıdan çıkar.

Firouz üstüne daha uygun bir zırh giyip tam kapıdan çıkacakken Caspar'la karşılaşırlar.

"-Efendim, emirlerinizi yerine getirdim. Ancak hatırlatmam gereken bir konu var.
-Neymiş o?
-Dumatha şehri ile ilgili elimizde hiçbir bilgi yok. Kimlerle ve nasıl bir orduyla savaştığımızı da bilmiyoruz. Bir kaç casus gönderim bilgi edinsek iyi olmaz mı?
-Haklısın Caspar, ancak biraz daha beklesek iyi olacak. Sanırım yakında şahtan bir haber gelecek."

Ve odadan çıkıp şehrin sokaklarına doğru iner...

[Kumandan Firouz]

2 gün sonra

"Tık tık!
-Gelebilirsin Caspar,
-Efendim, tüm birlikler, sınır muhafızları ve erzak kervanları yola çıkmaya hazır. Emrinizi bekliyoruz.
-Emri ver Caspar. Yola çıkmanın zamanıdır."

Sabahın erken saatinde yaklaşık 16000 kişilik ordu şehirden ayrıldı. Bu ayrılış bir bitiş değildi. Sasanilerde yeni başlangıcın habercisiydi. Büyük bir başlangıç, güçlü bir başlangıç. Sabah çok erken olsa da o denli büyük bir ordunun şehirden ayrılması halkı topladı. Gerçi ordunun tamamı orada değildi. Belki birkaç bin kişi vardı orada. Ancak hayatında tarladaki karga sürüsünden başka bir şey görmemiş olan çiftçiler için bile çok büyük bir kalabalıktı o.

Şehir gözden kaybolduktan sonra Firouz orduya bir baktı. En önde gözükmeyen yerlerde gözcüler, onun arkasında koşturan haberciler, onun arkasında muhafızları, kendisi, Sasani bayrağını taşıyan birlikler, kendi birlikleri, ordu içinde haber götüren atlılar, kervanlar ve onları koruyan basit askerler...

"Bir şehir Fethetmek için yeterli bir ordu" diye düşündü Firouz.

Habercilerden biri atıyla yaklaştı. Firouzun yanına yaklaşamayan haberci Caspar'la konuşmak zorunda kaldı. Kısa bir konuşmadan sonra haberci geri dönerken Caspar Firouza yakınlaştı :

"-Komutanım, sınıra yaklaştık. Gördüğünüz nehri geçtikten 1 saatlik süre sonra Sınır Kalesine varıyoruz. Orada orduyu dinlendirsek iyi olacak. Zira suyun uzak olduğu çöllere yaklaşınca askerler hayli yorulacak. Hele orada baskın yersek çok daha zorlaşacak işimiz. Hem de sınır muhafızları bize orada katılacak.
-Tamam Caspar, ordu bir an önce hava kararmadan varsın oraya da... Tempoyu arttırın. Kaleye gidiyoruz."

Hava'nın kararmasına az bir süre kala ordu kaleye vardı. Ve ordu orada dinlenmeye geçti.

Firouz, yaveri Caspar, Ordu Komutan yardımcısı Tabor kalenin idari kısmına geçtiler. Küçük bir odaydı. Her duvarda odayı aydınlatmaya yetecek büyüklükte 3 tane mum(eşit arayla yerleştirilmiş), büyükçe kahverengi bir masa, masada herkesin oturmasına yetmeyecek kadar da sandalye vardı. Firouz içeri girince herkes ayağa kalktı. "Belli ki bir şey tartışıyorlar, sanırım onlardan isteyeceğim şeyleri tahmin etmeye çalışıyorlardı..." diye düşündü Firouz.
"-Hoş geldiniz komutanım" dedi Kale Kumandanı.
Firouz masanın başındaki sandalyeye oturduktan sonra diğerlerinin de oturmasını işaret etti ve söze başladı:
-Hoşbulduk komutan,
Sizden bir isteğim var:
Güney kalelerindeki sınır muhafızlarının sayısını istiyorum. Kervanı koruyacak ve şehir ele geçtikten sonra şehirdeki asayişi sağlayacak muhafızlara ihtiyacım var.
-Komutanım, Tüm Güney Sınır Kalelerinden yaklaşık 2000 adam rahatlıkla bulabiliriz. Ki bizans tehlikesine karşılık kalelerde asker bırakmak şartıyla. Yeterli olur mu?
-Evet. O zaman haberci yolla ve en yakın zamanda buraya gelmelerini söyle.
-Peki komutanım."
Dedikten sonra yaverine seslenir Kale kumandanı:
"Çabuk Güney Sınır Kalelerine haberciler yolla ve 2000 asker istediğimizi söyle. Sabaha burada olsunlar.
-Emredersiniz..."
Der ve koşarak kapıdan çıkar yaver.

Komutan Firouz, kısa sürede emirlerinin yerine getirilmesinin verdiği tatminkar hisle yerinden kalkar kale komutanı eşliğinde gece kalacağı yere doğru ilerler. Yanında yalnızca Casper varken özel muhabbetler yapabilen Firouz, Casperi de odasına alarak sohbete başlar:

"-Casper, endişeliyim.
-Neden efendim?
- Efendim deme bana şu an. Kimse yok. Firouz de yeter...
-Peki,
-Endişeliyim çünkü, şahın verdiği görevler giderek ağırlaşacak. Dumathayı almak zor olmayacaktır diye düşünüyorum. Ancak Romalılarla olan savaşlarımızda çok dikkatli olmalıyız. Karşımızdakiler susuz bir kaç bedevi değil. Aslında Dumathayı almak Romaya bir tehdit mektupu yerine geçiyor. Roma İmparatorunun buna sessiz kalacağını zannetmem. Ancak göreceğiz.
-Firouz, endişelenmene gerek yok. Romalılar eski gücünde değil. Diğer Barbar Kavimlerle başı dertte. Açıkçası eski Roma değil artık bu. Ve biz de eski sasaniler değiliz. Daha da güçlüyüz. Ve güçlenmeye de devam ediyoruz..."

[Nemrouz]

Genç ve yiğit komuran Firouz'a selam ola! diye bir bağırtı duyuldu. Herkes birden bu gelen yaşlı adama dikkatle baktı. Sınır Muhafızı Komutanı, yırtık pırtık giysiler içindeki adama

- Git buradan dilenci! , diye bağırarak aşağıya bir altın kesesi fırlattı. "Tam 10 altın var orada!" diye de ekledi.

- 10 altın mı?, diye şaşkınlıkla baktı yaşlı adam. "10 altın, aslında bir dilenci için fena bir para değil." diyerek parayı aldı adam. Sonra da kapılara doğru yürüdü.

- Kapıyı açın! diye bağırarak sopasıyla kapıya vurmaya başladı. Birden kaleden oklar geldi üzerlerine. "O okları atarsanız hepimiz ölürüz. Atmazsanız hiç kimse ölmez." diyerek tehdit etti adam.

"-Nasıl olacakmış o bunak?" diye bağırdı Sınır Muhafızı Komutanı Yardımcısı.

-Sasani Devleti'nde, Sultan'ı öldürmek büyük suçtur. Ayrıca seni tanıyan kişi kadar kuzenim var benim! diyerek üzerindeki giysileri fırlattı. Altın renkli zırhı güneş ışığıyla parladı. Birden bire içerideki herkes eğildiler. "Ben ki Sasani Şah'ıyım. Ben ki Sultan'ım. Ben ki yüceler yücesi Ahura Mazda'nın dünyadaki temsilcisiyim. Siz kimsiniz? Benim muhafız alayımın komutanı bile değilsiniz! "Vurun kellesini..." diyince Sultan kapılar açılırken hemen kapının üzerindeki komutan, yardımcısının boynuna bıçağı dayadı. Tam onu öldürecekken Sultan'ın elini kaldırmasıyla bıçağını indirdi komutan. "Sözüm bitmedi daha!" dedi Sultan ve kapıdan yavaş adımlar içeri girerken " "Vurun kellesini şunun" diyebilecekken demiyorum. Çünkü herkes hata yapabilir. Ancak..." ters bir bakışla komutanın yardımcısına bakarak devam etti. "Ancak bu hata savaş alanında olacak olursa, sizi ben değil de bir köpek öldürmüş olur." dedi ve tek bir söz etmeden Komutan Firouz'a doğru gitti.

"Komutan Firouz, yolculuğunuzun vakti gelmiştir. Zaten önceden de bildiğim bilgilere göre o şehirde bir kaç bin insan bulunmaktadır. Lakin sizden tek bir ricam olacak.Siz de bunu biliyorsunuz zaten. Ne arap kadınlarına herhangi bir harekette bulunulsun, ne de savunmasız kimseler öldürülsün. Şehri kuşattığınızda kendi rızalarıyla bize katılmalarını isteyin. Eğer kabul etmezlerse şayet, sadece karşı koyanları öldürün." ve Komutan Firouz'dan yanıt bekledi.

[Kumandan Firouz]

Konuşurken aşağıdan gelen seslerle konuşmaları bölünen Firouz ve Caspar, neler olduğunu anlamak için kalenin avlusuna indi. Daha iner inmez karşılaştığı manzara bir isyan habercisi gibi gözükmüştü. Askerler yaylarını çekmiş ve kale komutan yardımcısının boynunda bir bıçak... Manzara hoş değildi. Ancak Firouz, şahı görmesi üzerine rahatladı. Şah ona doğru geliyordu.

-Şahın konuşması sonrasında-

Firouz söze başladı:
"-Şahım, ani şekilde ve tek başına gelmeniz sizin açınızdan tehlikeli olabilir endişesi taşıyorum.

Ancak merak etmeyin, Dumatha'da yalnızca siz şahımıza ve devletimize karşı olanlara kılıç kalkacak. Şehir talan edinmeyecek ve kadınları güven içinde yaşayacak. Ve ayrıca biraz dinlenmenizden sonra savaş planlarını görüşmenin faydalı olabileceği inancındayım.

[Nemrouz]

Şah, Firouz'un dediklerini dinledi ve "Sasani sınırları içinde Sasani Şahı'na dokunmaya cüret etsinler hele..." dedi ve üç nefeslik süre durduktan sonra "Gerçekten çok uykum var, üç gündür uyumadan yolculuk yapıyorum." diyen şaha dikkatle herkes bakınca gözlerinin derin bakışlarını fark ettiler. Komutan, kendisinin kuş tüyü yatağını şaha teklif etti. Ancak şah bunu kabul etmedi. Onun yerine boş olan ve tahta bir yatağı olan bir odayı seçti. Normalde de olsa bunu yapardı ancak, bu sefer özellikle yapmıştı. Askerler onun kendilerine değer verdiklerini öğrenince daha bir hınçla savaşacaktı. Yatakta iyi bir uyku çekti ve bir sonraki gün, yapılacak savaş toplantısı için hazırdı.

[Kumandan Firouz]

Sabah Caspar onu uyandırması üzerine alelacele giyinerek odasından çıkan Firouz kalenin en tepesindeki yere çıktı. "Güzel manzarası vardır yüksek yerlerin..." diye düşündü. Tepeye ulaştığı zaman orada şahı ellerini arkasında birleştirmiş dışarıyı seyrederken buldu.

"-Uyanmışsınız şahım. Eğer isterseniz hemen savaş planlarını konuşmak için uygun bir yere geçebiliriz."
Öneriyi kabul eden şah kalede görev yapan komutanların ve yardımcılarının toplantıya katılmaları için emir verdi. Firouz da yardımcısı Caspar'ı görevlendirdi.

15 Dakika içinde salon dolmuş ve komutanlar savaş planlarını konuşmak için yerlerindeydi. Önce Firouz, ardından da -İhtişamlı- bir şekilde şah salona girdi.

İlk sözü alan Firouz Dumathayı fethetmekte nasıl bir yol izlemek istediğini açıkladı şaha:
"- İlk amacım elimizde olan askerleri kaybetmeden Dumathayı almak. Casus raporlarının gösterdiği üzere sayıları çok fazla değil. Ancak yine de askerleri kaybetmek sıkıntılı olabilir. Ben derim ki onlar bize katılmak istemezlerse, açlığın ve susuzluğun onlara katılmasını bekleyelim. Ancak yine de karar şahımızındır... "Bu öneriyi kale komutan yardımcılarından bazıları dikkatle dinlerken kimiyse önerinin saçma olduğunu söylemeye engel olarak "saygı"yı görüyorlardı.

[Nemrouz]

Şah ise biraz gülünç bir bakış atarak "Komutan Firouz'a katılmıyorum." diyince bu öneriyi saçma bulan komutanların "oh!" sesleri duyuldu. "Lakin, bunu saçma bulanlara hiç katılmıyorum." diyinceyse bu "oh!" 'lar birer şaşkın yüze dönüştü. Komutan Firouz'a dönerek "Siz komutansınız ve sizin dediğiniz olacak!" dedi. "Lakin, daha mantıklı bir taktiği olan varsa bize söyleyebilir." dedi ve hiç kimse elini kaldırmadı -cesaret edemedi- . Ve şah, Komutan Firouz'a dönerek"Öyleyse içeridekileri aç ve susuz bırakabilirsiniz. Lakin, Dumatha'nın önemini biliyorsunuz. Orayı bir an önce ele geçirmemiz gerek buyuruyor. Bu yüzden, bu işi çok uzatmamanızı istirham ediyorum.. Bir kaç mancınık ile ara sıra atışlar yaparsanız, zaten halk korkudan boyun eğecektir. Ayrıca biliyorsunuz ki Bedeviler ile de aramızı iyi tutmak zorundayız. Yani, Sasaniler, Dumatha'daki Bedevilere zulmetti, denmesini istemiyorum ki zaten sizin gibi birinin bu işi çok uzatmayacağını biliyorum." dedi. "İsterseniz ricamı dikkate alırsınız, isterseniz almazsınız. Kararınız ne olursa olsun, Ahura Mazda sizinle olsun!" ekledi ve Komutan'dan bir yanıt beklemeden bağırdı. "Bana bir at hazırlayın!" diye bağırdı.

Hazır olmuş atına bindi ve herkesin büyük ısrarlarına rağmen "Yalnız adam, yalnız olmalı" diyerek batan güneşin ardında gözlerden kayboldu ve Selecuia'nın yolunu tuttu.

[Kumandan Firouz]

Şahın da kaleden ayrılması üzerine komutanlara emir verdi:

"Ordu hazırlansın. Bir an önce yola koyulalım."

Ve bir süre sonra Caspar onu kahvaltı ederken buldu.

"-Komutanım, birlikler hazır. İstediğiniz an yola çıkabiliriz."

Komutan Firouz ayağa kalktı. Casparla beraber aşağı indi. Kılıcını yardımcılarından aldı. Kısa bir süre bekledikten sonra hizmetçilerinin getirdiği atına bindi. Ve ordunun başına kadar hızlı bir şekilde at sürdü.

Askerlerin birer birer yanından geçerken
"Komutan bu mu? Çok gençmiş." Diye konuşan askerleri duydu. Ya da duyduğunu zannetti.

Ordunun başına geçtiği zaman orduya doğru bağırdı:
"-Askerler, Dumatha'ya doğru ileri..."