Sasani Kumandanının Şah'la görüşme İsteği

[Kumandan Firouz]

"Başım ağrıyor. Yatağında uzanmış bir şekilde tavana bakıyordu. Kapıya bakıp hem yardımcısı hem de arkadaşı olan Caspar'a seslendi:
-Şahla görüşmeme ne kadar kaldı?
-Yalnızca bir kaç saat efendim.
-Bu kadarcık mı? Umarım hazırlanabilirim. Keşke erken uyandırsaydın. Geceden kaldığım belli değil di mi?
-Pek belli olmuyor efendim. Ancak yine de dikkatli olmanızda fayda var.
-Heyecanlıyım Caspar. Şahla görüşmek korkutucu bir durum. Üstelik benden 2 yaş büyük bir şah. Çabuk hazırlanırsam iyi olacak... Şahı bekletmek istemem.

Kıyafetleri zaten hazırlanmış olan Firouz güzel kokulu "şeyleri" sürdükten hemen sonra yanına özel muhafızlarını alarak şahın sarayına doğru yola çıktı.

Şahın sarayını görür görmez ağzından çıkan ilk şey "İhtişam" oldu.

Atından atladı sarayın içine girdi. "Büyük bir saray diye düşündü". Özel muhafızlarını sarayın dışında bırakmak zorunda kaldı. Yanında yalnızca yaveri Caspar vardı. Bir de ona eşlik etmekle görevlendirilmiş birkaç köle.

Şahın özel dairesine gitti. Oradaki 2 muhafız ve şahın adamlarından biri kapının önündeydi.


"-İçeri kılıç ile giremezsiniz." Firouz kılıcı çıkarıp muhafıza verdi. Ve kapı 2 iri yarı zenci muhafız tarafından açıldı...

İlk girişte şahı göremedi ancak şahın sesi üzerine refleks olarak şaha döndü...

[Nemrouz]

"Keşke uyanmayıp ebediyen uyusam!" diye iç geçirerek uyandı Nemrouz. Harem'den çıkıp ana saraya yürümeye başladı sonra. Erken uyanan bir kaç kişi ona selam verip geçti. Sarayın kapısına geldiğinde muhafızlar şefinin liderine "Beni birisi aradı mı?" dedi. "Kimse aramadı sultanım." diye karşılık alınca askere onaylayıcı bir bakış ile kafasını sallayarak saraydan içerir girdi.
"Baba!" dedi Sultan. Duvardaki resmine bakıyordu babasının. "Hayalini gerçekleştirmek istiyorum. Hem de her şeyden çok! Lakin, bu durum zor gibi görünüyor. Yapamazsam beni affet lütfen!" diyerek iç geçirdikten sonra resme uzunca bir süre baktı. Daha sonra, sanki babasının sesini duymuş gibi oldu. Çok daha genç olduğu zamanlardan kopup gelmişti bu ses.

Fırat'ın kıyısında babası balık avlarken onu izliyordu Nemrouz. Bir balık sürüsü, şelaleye doğru yaklaştıklarını görünce, hızlarını artırarak büyük bir hızla şelaleye doğru ilerlediler. Hızını kesmeyip de ilerleyen balıklar, şelalenin akıntısından kopup da hayatlarına devam ettiler. Ama korkup hızlarını kesenler, şelaleye karşı koyamadılar ve öldüler. "Nemrouz, gördün mü? Kararlı olan balıklar yaşama devam ettiler, kararsızlar ise öldü. Atlayanlar karar verdi ve atadılar. Ama ölenler, korktukları için kararsız kaldılar. Atlamalılar mıydı, yok sa atlamamalılar mıydı? Durum öyle bir yere gelmişti ki, artık karar değiştirmenin vakti çoktan geçmişti. Şelaleye karşı koyacak güçleri yoktu. O yüzden Nemrouz, verdiğin kararın arkasında dur. En hayırlısı budur." diyerek öğüt verdi Nemrouz'a babası.

Nemrouz, tahtına oturmuş düşünüyordu. Kararını vermişti artık, ve karşı koyacak gücü de yoktu. Birden muhafızın sesiyle uyanır gibi oldu. "Şahım, Komutan Firouz, davetinize teşrif etmişler. Birazdan buyuracaklardır." dedi muhafız.
Büyük kapı açıldı ve Firouz içeri girdi. Nemrouz onu görmüştü ama sanki Firouz, Nemrouz'u görmemişti. Konuşmasıyla, Firouz ona doğru döndü.
"Hoşgeldin Firouz. Çok da keyifli haberler hakkında konuşmak için buyurmanızı teklif etmedim size ki, zaten böyle olacağını da söylememiştim." yüzündeki bakış, babasının duvardaki resmine döndü ve "Bizans güçlü Firouz, kendimi bir tek onun yanında güçsüz hissediyorum. Anadolu'ya girmek en büyük hayalim. Buna kesin olarak karar verdim." son kısmı daha sert söyledi Nemrouz ve Firouz'a dönerek "Dediğim gibi, kararım bellidir, artık savaş planlarına başlasak iyi olur. Beni korkutan şey ise, Bizans'ın 34 vilayetini muhafazasında bulundurmasına rağmen, bizim elimizde sadece 5 vilayet bulunmaktadır. Lakin, planım şudur ki, Bizans'ın içi karışıklığa çok meyil etmekte bulunmaktadır. Eğer ki kaide, caymaz ise isyan çıkacaktır. Lakin, her şeyi belirleyecek olan Arsa-i Kâr-zâr'da (Harp Meydanı) tahakkuk (gerçekleşmek) bulacaklardır. diye konuştu Nemrouz ardından. Arapça kelimeleri sık sık kullanmaktan hoşlanırdı Nemrouz.

[Kumandan Firouz]

Şahını gördükten sonra yere eğildi Firouz.

Şah, konuşmasını tamamlayana kadar bekledi ve sonra söze başladı:

"Şahım, Anadolu'yu üzerindeki roma güçleri olmadan almak zordur. Ancak Roma ordusu eski gücünü kaybetmiş, zayıflamış ve roma sarayı entrikalardan kıvranmaktadır. Zaman fetih zamanıdır. Ve tabii ki sizin kudretinizin gölgesi dahi romalıları korkutmaya yetmektedir. Ancak ordularımız bir zamandır savaşmamakta ve eğitimlerini aksatmaktadır. Bu yıl ki hasatın bir bölümünü ordunun eğitimine ve teçhizatına ayırmakta fayda vardır. Karar şahımızındır..."

Firouz'un gözü şahın kıyafetlerine takıldı. Hayli gösterişliydi. Ancak şah henüz bu yaşında yaşlanmış gibiydi. Dinç olan vücüdü çökmüş gözlerini saklamaya yetmiyordu. "Umarım şahın bir veliahtı vardır" diye düşündü.

[Nemrouz]

"Yiğit Firouz'un tavsiyelerini yabana atmamalı bir sultan!" diye bağırdı şah ve bir zili çalmasıyla içeriye bir muhafız ve tabakta biraz üzüm taşıyan, sultanın hareminden bir kadın geldi. Kadın, sultanın yanına ilerleyip sultana tane tane üzümleri yedirirken, sultan muhafıza döndü ve "Askerlerin donanımı ve eğitimi kontrol edilsin!" diye bağırdı ve muhafız odadan çıkıp gitti. Ardından "Elçi!" diye bağırmasıyla içeriye bilgin görünümlü ve sakalları uzun bir adam girdi. "Oğullarımdan bir kaç tanesi buraya davet edilsin! Lakin hepsini davet etmemenizi ricada bulunuyorum. En fazla 7 kişi gelsinler. İlim eğitimlerini tetkit edeceğim." dedi ve elçi de dışarı çıktı.

Sonra, sultan uzunca bir süre üzümünü yiyerek eğlendi. Birden Firouz'u unuttuğunu fark etti. Ama istifini bozmadan, "Kumandan Firouz, yeterli miktarda asker alabilirsiniz. Dumatha'ya fetih için yola çıkabilirsiniz. Başarılı haberlerinizi duymak isterim. dedi ve bir üzüm tanesi daha yedi.

[Kumandan Firouz]

Firouz, şahın önünde son bir kez eğildi. Ve geldiği yerden geri döndü. Kapı arkasından kapanırken aklından 7 sayısı geçiyordu.

Yaveri Caspar merakla soru sordu:

"-Efendim, şah ile görüşmeniz nasıl geçti?
-Hah! Şahla ortak bir noktamız olduğunu biliyor muydun?
-Hayır efendim, neymiş ortak noktanız?
-2mizde güzel kadınları seviyoruz." Gülerek atına atladı. Ve muhafızları da ona katılarak yola çıktılar.

Önce evine gidecekti. Oradan da askeri işlere başlayacaktı. Şah belli ki memnun edilmesi kolay bir insan değildi. Şahın güvenini kaybetmek, ölüm demekti...

-RP sonu-