Sasani Şah'ı Nemrouz'dan Cömert Bir Davet

[Nemrouz]

Sasani Sultanı Nemrouz, neredeyse her ay yaptığı gibi bir davet tertip ettirdi. Tüm Sasani ileri gelenleri saraya davetliydi. Halk ise, Selucia şehrinin sokaklarında kutlamalar yapıyordu. Selucia Sarayı, yemekleriyle meşhurdu. Sasani Şahı Nemrouz'un aşçıları, dünyanın en güzel yemeklerini yapardı Sasanilere göre. Yüzlerce aşçı, dev saray mutfağında, bir o yana bir bu yana koşturarak tüm davetlilere yetecek kadar onlarca çeşit yemek yapmışlardı. Tabaklar dolusu yemek, taslar dolusu çorba vardı. Selucia'daki herkese bir taneden fazla düşecek kadar tatlı yapılmıştı. Sadece saraydaki davette kullanılacak şaraplar, tüm Selucia az az kullansa, yüz güne yakın yetecek kadardı. Ama Sasaniler, şarabı hiç bir zaman az az kullanmamışlardı ve özellikle Sultan Nemrouz, şaraptan çok az etkilenmeye başlamıştı.
"Kadehimi kaldırıyorum! Sultan'a!" diye bağırdı bir lider. Ardından herkesten garip garip bağırtılar çıktı. Sasani Şahı Nemrouz, diğerlerinden en az iki yetişkin ve güçlü insan boyu kadar yukarıdaki tahtında oturuyordu ve deli gibi et yiyiyordu. Su gibi de şarap...
"Çok içmeyin beylerim!" dedi Şah. Ufak çaptaki bir geğirti çıkartarak -ki bu sadece Şah için ufak çaptaydı. Diğerleri için büyük bile sayılırdı.- devam etti "Ziyafet bitince mühim konularda konuşacağız!" Daha sonra şaraptan kocaman bir yudum alarak deminkinden daha büyük bir geğirti çıkarttı.
Herkes yiyip içti. Akıp giden yemeklerin haddi hesabı yoktu. Heleki Şah'ın kaç şişe şarap içtiğini sayamamışlardı bile. Sıradaki günler de ziyafet'e katılmak üzere herkes odalarına çekildi.

[Nemrouz]

Sonraki gün önemli adamlar sarayda birer birer toplanmaya başladı. Bir adam kapıdan içeri girdi ve saraydaki büyük kapılardan birinden içeri alındı. "Gününüz iyi geçsin Bey Talberth!" dedi Sasani Şah'ının görevlendirdiği karşılama görevlisi. "Ah! Sonunda gelebildin Talberth!" dedi Sasani Şahı ve hafif bir gülümseme ifadesini taşıyan suratı, daha bir kaç saniye önce gülümserken şimdi kaşları çatılmıştı.
Pek muhterem beylerim!
Etrafımız zorbalarla doludur. Siz de biliyorsunuz. Ben de biliyorum. Bir kaç aptal farenin kurduğu Bizans İmparatorluğu... Ne imparatorluk ama! Bir grup çakal sürüsü! Bir kaç tane solucan! ... Neyse dediğim gibi. Bizans İmparatorluğu son günlerine yaklaştı. Haberiniz vardır. Yok ise olsun. Anadolu! Güzel Anadolu! Bizim olacak. Sasani bayrağı dalgalanacak. Zekasız Bizanslıların cesetlerini çiğneyeceğiz! Vücutlarını paramparça edeceğiz! Kafataslarından şarap içeceğiz!
Birden bire değişik giyimli bir adam ayağa kalktı ve etkileyici görünen bir sesle konuştu:
En kutsal ve tek gerçek din Zerdüştlük dini adına konuşuyorum! Kafatasından şarap içmek, ceset parçalamak yanlış bir hareket gibi görünse de Ahura mazda bunu istiyor! O zorbaların yaptıklarına ders verirsek, Sasani'leri yanına alacak! Ve...
Sözü keser gibi gözükse de aslında din adamı bu yapılandan memnun kalmıştı.
Ve tüm dünya Sasaniler'in olacak!
Bu kelimelerden sonra sanki oradaki herkesin gönlüne bir ateş düşmüştü. Harıl harıl savaş planlarına dalmışlardı. Aslında Nemrouz Şah'ın babası Hassen Şah'tan önce en üstün kurum Zerdüşt Din Adamları Kurumu iken, Hassen döneminde Şah'ın da desteklediği reform sayesinde Zerdüşt Din Adamları Kurumu, Zerdüşt Danışma Meclisi haline getirilmişti ve bu meclisin başkanı, ve son kararı alan Şah olmuştu. Ayrıca bu sayede getirilen bir kural sayesinde, toplantıda savaş planları yapılırken din adamları toplantıdan ayrılmışlardı. Sultan, kapıdan çıkan din adamlarının ardında beylere döndü ve:
Evet beylerim! Şimdi Anadolu'yu nasıl ele geçireceğimize bakalım!
Diyerek bir konuşmaya başladı ve sabahtan akşama dek, haritaların başındaki beyler farklı fikirler ileri sürmüşlerdi. Ama sonuçta hemen hemen karara varılmıştı.

-RP SONU-