Yükselen Şehir

[Kaeso Atilius]

Kaeso yolda uzun zamanlar geçirdi. Kayıkla aldığı uzun yollardan sonra, çaldığı bir at ona ilaç gibi gelmişti. Kendi atını özlediğini farketti. Bu yeni at da ona hiç ihanet etmemişti henüz. Yol boyunca kah ticaret kah haydutluk yaparak bir şeyler kazanmıştı. Havanın soğudunu farkettiğinde atı da onu terketmişti. Yollar daha da güçleşirken yeni bir şehir tanıdı Kaeso, uzun süredir haberleri gelen Kotais! Anlatılanlarla kıyasladığında fazlasıyla değişmişti. Giderek yenilenmişti sanki. Barva Mjaro adında eski bir kumandanın özgürlüğe kavuşturduğu şehir... Barva'yı Roma'da gördüğünü hatırlıyordu Kaeso. Ama pek tanıştıkları söylenemezdi. Hava soğuktu, sığınacak bir yer umuduyla biraz dolandıktan sonra aklına Barva geldi. Roma'dan dostça duygularla ayrılmamışsa, bir sürgünü kabullenebilirdi. Şehrin sahiplerinin olduğu belli olan kalenin kapısına doğru ilerledi.

[Leira]

Planladığı üzere yola çıkmak için güneş doğmadan ayaklanmıştı Leira. Ikarus'un uyarısını göz ardı etmişti, yalnız gidecekti. Korunmaya ihtiyacı olmayacaktı. İhtişamlı sayılabilecek yapıdan çıkıp avluya geldi. Kapıda biri dikkatini çekti, muhafızlara bir derdini anlatmaya çalışır gibi gözüküyordu. Dikkat çekmesinin sebebi, adamın duruşundandı. Basit biri olmadığına bahse girebilirdi, adam berbat durumda olmasına rağmen... Atını aldığı yere geri bağladı ve kapıya doğru yürüdü. Muhafız kouşmasını kesip, dönerek amazonu selamladı.

"Sorun ne?" Bir yandan ölçen bakışlarla adamı inceliyordu. Muhafız cevapladı:

"Bu adam, Kral Barva'yı görmek konusunda ısrar ediyor, efendim. Ancak ona bunun mümkün olmadığını söy..." Elini kaldırıp, muhafızı susturdu. Gitmeden önce az bir zamanını ona ayırabilir, gerekirse, o dönene kadar kalede kalmasını sağlayabilirdi. Ya da onu geldiği yere geri gönderirdi, her nereden geliyorsa...

"Bırakın gelsin."

[Kaeso Atilius]

Kaeso yavaş adımlarla ilerledi kalenin içerisinde. Muhafızların işaretiyle durduğunda karşısında bir kadın duruyordu. Silah kuşanmış savaşçı görünümünde bir kadın. Gözleri hasretiyle birlikte parladı Kaeso'nun, ailesi vatanı her şeyi gözünün önündeydi sanki. Bir sarmat kadın görmeyeli uzun zaman olmuştu. Gülümsemesini gösterişiyle durduruşu bir oldu. Şimdi olmazdı.

Ben Kaeso Atilius dedi ciddi bir sesle, bu da tanımak isterseniz kartalım, korkmayın zararsızdır. Bunları söylerken kadına elini uzattı. Sizin gibi ben de Sarmatım, eski Bizans Magister Equitum'uyum ve şimdi sürgünüm. Savaşmaktan başka bir şey elimden gelmez. Buraya sığınmak ve hizmet edebileceğim her şekilde hizmet etmek için geldim.

[Leira]

Adam, -söylediğine göre, Kaeso Atilius- konuşurken kadın onu şüpheli gözlerle izliyor ve dikkatle dinliyordu. Sarmat olduğunu, sürgündeki bir komutan olduğunu söylüyordu. Tahmininde yanılmamıştı, kesinlikle bir savaşçıydı. Kendisinin dikkatini çektiği gibi, Barva'nın da dikkatini çekeceğinden emindi. Tatminkar bir gülümseme belirdi yüzünde. Uzattığı elini sıktı.

"Leira Avestan. Sarmatsınız demek... Bitkin görünüyorsunuz." Eliyle kaleyi işaret etti. "Burada dinlenebilirsiniz. Kısa bir süre için burada olamayacağım. Kralın yanına gidiyorum ve ona sizden de bahsedebilirim." Muhafızlardan birine onun Ikarus ile de tanıştırılmasını istediğini söyledi. Onunla ilgilenebilirdi.

[Kaeso Atilius]

Kaeso tekrar gülümsedi güzel amazona, Memnun oldum diye de ekledi. Vakit bulduğunuzda zor bulunan bir soydaşımla sohbet etmek isterim. İyi günler. Kaeso dinlenmesi için kendisine verilecek olan yere ilerledi. Burayı seveceğini hissediyordu.

[Leira]

Tuhaf yabancı kaleye doğru ilerlerken, Leira da atının yanına geri dönüp yola çıkmaya hazırlandı. İlginç bir gelişmeydi bu. Gelecek neler barındırıyordu kim bilir... Yüzünü serin sabah rüzgarına vererek avludan çıktı.

Limana doğru yol alacak ve Kral ile konuşacaktı.Uygun görülmüşse, yeni görevlerini üstlenecek ve hizmet edecekti. Atını kuzeye sürdü...

-RP SONU-