Ufak bir gezinti

[Ezio Auditore]

Üstündeki beyaz kıyafeti onu yeraltında dikkatli gözlerden gizlemese de namından dolayı çoğu göz onu görmemek için hep aydınlığa bakardı.Yeraltında korkulan adamların başında olan Ezio,korkunç çevresiyle de bir çok soyluyu kolayca ürkütürdü.Kendisinin hiç dostu olmamasına karşın çok müttefiği vardı.Her zaman bir istihbarat alacak casus bulabilirdi.Etrafında gezen beş adamı,ona büyük faydalar sağlardı çoğunlukla.Sadece gerektiği yerde konuştuğu için,çoğu zaman sesini kimse tanıyamazdı.Ürkütücü olan kartal gagalı kapşonuydu.Gözlerini tamamen karanlığa boğar,sadece burnunun yarısı ve aşağısını gösterirdi.Gizlilik konusunda ne kadar usta olsa da devriyelerle her akşam eğlenmeyi severdi.Batı Roma'nın zengin,koca göbekli ve yaşlı zenginleri onun namını duysalarda kim olduğunu hiç bilmediler.Yine hedeflerde biri olacaktı tabiki.Ama bu gece hiçbir zaman yapmadığı birşeyi yapacaktı;hiç birşey yapmamak.

[Ezio Auditore]

Güçlü bastığı adımlarını şehrin meydanından en ücra köşelere doğru çevirdi.Onun gitmek istediği yer aslında farklıydı,yada değildi.Ama gittiği yerde öğrenecekleri doğrultusunda şehirden ayrılacaktı.Adımları hızlanınca yol giderek azalıyor,onun heyecanını arttıran ise çatılardan gelen gölgeler oluyordu.Aslında bu gölgeler onun özel eğitilmiş adamlarıydı.Sadakatleri sonuna kadardı ve ona şartsız bağlıydılar.Bir ara sokağa dönüp hemen bir evin çatısına çıktı.Gördüğü manzara ürkütücüydü.Burası şehrin yüksek kesim yerlerindendi.Ama çatılarda gördüğü beyaz adamlar ona yumruk yaparak ellerini göğüslerine götürdü.O da aynı şekilde karşılık verdi ve şehrin bir noktasında birçok adam birleşti.Tek bir hareketiyle herkes ara sokaklara dağılarak emirleri bekliyordu.Titrek mumdan gelen bir ışık gözüne hemen çarpmıştı.Kukuletasını hemen önüne çekip mumun ışığına doğru ilerlemeye devam etti.Aslında onu bir mum sanıyordu.Ama hiç tahmin ettiği gibi olmadı.Bu bir soyluydu ve elinde ufak bir meşale vardı.Romalı askerlerle hararetli bir tartışmaya girmiş gibiydiler.Hemen bir çatıya tırmanarak olayı yukarıdan izlemeye başladı.Sesler ürkütücüydü.Ve tehditler havada uçuşuyordu.

İlginçti,çünkü bu adam çapulcuydu ona göre.Yalakadan başka birşey değildi.Tanıdıklarını devreye sokarak soylu(!) rütbesine erişti.Halk ona ne kadar tersini söylese de.Zehirlere bulanmış oklar Ezio'nun bir el hareketiyle yağmur gibi yağabilirdi.Tartışmanın iyice kızışmasını bekledi.Komutan kılıcına davrandı ve soylu ona doğru meşaleyi doğrulttu.Adamın adını bilmiyordu.Ama daha önce görmüşlüğü vardı.Şehrin bu saatlerde ıssız olması onun için çok daha iyiydi.Adam komutana sesini yükseltti."İmparatora!" Adam imparator adını duyunca bile elleri titredi."Hemen beye haber verelim." Bu Ravenna beyiydi.Ama mektup ona giderse direk imparatora gideceği için bu adamları burada öldürüp mektubu almalıydı.Yumruğunu hava kaldırdı.Gökyüzünde bir kartal sesi belirirken herkes kafasını gökyüzünü kaldırdı.Yumruğunu yere indirdiği an zehirli oklar az buçuk askere ve soylunun özerine yağmaya başlamıştı.Can çekişirken insanlar gerçekten de aciz oluyordu.