Şehre Giriş

[İşbara]

Mirdat, hala onlara eşlik ediyordu.İşbara adamı sevmişti, sert görünüşlü olduğu kadar karakteri de sertti.Savaştan anlıyordu.Sanki o da onları sevmiş gibi 3 gündür eşlik ediyordu Hun grubuna.Yolda karşılaştıkları insanlar arkalarından gelen sürüye garip bakışlar atıyorlardı, hatta geçitlerde onları karşılayan kuzey kolcuları bile şaşırmışlardı.Bu kadar atı bir arada görmüşler miydi acaba? Mirdat bu soruya gülmüştü. Barva'nın yanında Gepidlere karşı savaşmıştı ve bu atların bir bölüğü bile donatamayacağını biliyordu.İşbara gittikçe merak ediyordu bu Barva'yı.

Şehrin surları uzaktan gözüktüğünde bir düzlükte gidiyorlardı.Küçük bir meydan savaşı için uygun bir alandı burası.Onlar kuzeyden gelirken batıdan gelen bir grup gördüler.Arada at binerek saatlerce sürecek bir mesafe olmasına rağmen Mirdat elini tereddüt etmeden uzatıp konuştu.

"Şu en başta at süren adamı görüyor musun? İşte o Kral Barva'dır. Uygun şekilde selam verirsin umarım Hun, sizi pek sevecenlikle karşılayacağını ummam."

Sevdiği için eşlik ediyordu he? Adam basbayağı gözkulak olmak için yanlarındaydı.Geri dönmek için geç miydi acaba?

[Barva Mjora]

Kotais görünmüş sonunda eve dönmüştü kafile... Leira'da bir süre önce onlara yetişmiş, Barva'yı son gelişmelerden haberdar ediyordu...

Şimdi Kral aylar sonra yeniden daha özel konular üstüne düşünceler içinde ileriden at sürerken, Leira ve Khise peşlerinde Kraliyet Muhafızları olduğu halde ilerliyorlardı... Dev Kolkhet yeni ünvanı ve zırhı ile oldukça mutlu görünüyordu. Leira'ya; Sence neden bu kadar dalgınlaşıyor şehre her dönüşümüzde? dedi kinayeli bir sırıtışla... Barva'nın casus ağının başındaki isim olarak bunu biliyor olmalısın...

[Leira]

Grubun en önünde yalnız başına atını süren Barva'nın sırtına gözlerini dikmiş ilerliyordu. Ara ara Khise'ye laf yetiştirmek zorunda kalmadıkça, konuşmuyordu. Aklını kurcalayan birşey vardı... Casuslarından aldığı habere göre Sasani Prensesi Kotais yolunda pusuya düşürülmüştü. Neden geldiğini, amacının tam olarak ne olduğunu, daha da önemlisi bunun planlanmış bir "davet"mi olduğunu merak etmişti. Khise'nin iğneleyici sesiyle sorduğu soru, Leira'yı kendine getirdi:
"Sence neden bu kadar dalgınlaşıyor şehre her dönüşümüzde? Barva'nın casus ağının başındaki isim olarak bunu biliyor olmalısın...."
Düşüncelerini mi okuyordu bu adam ? Dizginleri tutan ellerinin içi terlemeye başlamıştı. Kaşların çatıp bir süre sonra cevap verdi:

"O artık bir hükümdar ve sorumlulukları arttı. Düşünecek çok şeyi olmalı... Söylediğin gibi yalnızca casuslarını yönetiyorum. Benimle paylaşmadığı sürece, aklından geçenleri bilemem, değil mi? Şu tuhaf sırıtıştan da kurtul hemen!" Git gide yükselen ses tonu, kadını ele vermek üzereydi. Kendini toparladı.

[Barva Mjora]

Khise'nin Leira'nın cevabı üstüne patlattığı kahkaha bir kişi hariç herkesin dikkatini ona çevirmişti... Adam savaşırken bir şeytana dönüşüyor ama iş başka şeylere geldiğinde... dedi Dev Kolket ancak bu esnada Kral'ın sesi duyuldu;Leira yanıma gel!

Sarmat kız yaklaşırken adamın yüzünde buzdan bir maske vardı adeta ama gözlerinde bir gariplik sezinleniyordu... Ağzını açtı ama bir şey söyleyemedi, hayatında sadece savaşı biliyordu, köle olarak doğmuştu ve İmparator adına ölüme yürümüştü, Ölüm denen kadından başkasını sevmemişti... Ağzını yeniden açtı ama tekrar sustu... Geriden Khise'nin gürlemesi yükseldi; Konuşacaksan konuş be adam!

Barva bir anda geriye döndü, o an gözleriyle Khise'yi parçalara ayırabilirdi. Dev Kolkhet bir an için sindi ama doğru noktaya bastığını biliyordu, yüzünde yeni bir sırıtış belirdi.

Tahtımı paylaşacak birisine ihtiyacım var Leira! dedi bu sefer, buzdan maskesi bir an için eridi; Benimle tahtımı paylaşır Egrisi'nin Kraliçesi olur musun?

[Leira]

Aldığı cevapla Khise adeta kükremişti. Tam ağzını açıp paylayacaktı ki, Barva'nın sesini duydu. Yanına gitti ve liderinin konuşmasını bekledi sessizce. İlk kez onu bu kadar sıkıntılı görüyordu. Direktiflerini yağdırırken asla tereddüt etmezdi halbuki. Barva'nın yüzüne değil, doğruca yola bakıyordu. Khise'nin sözlerine kulak vermedi. Adamın cesaretlendirme çabası işe mi yaramıştı bilinmez, sonunda konuştu. O an Leira at sırtında olduğna şükretmeliydi. Eğer yürüyor olsaydı kesinlikle adımını şaşırır ve tökezlerdi.

Barva ve arkadaşlarına katıldıktan bir kaç ay sonra yaşadığı bir konuşma canlandı zihninde. Urien'in aşk hakkında çektiği bir nutuğun üzerine, Leira ona aşk denen şeyin bir erkeğe teslim olup, mantığını kaybetmek olduğunu söylemişti. Urien, olur da bir gün bu gerçekleşirse, kendisini teslim edebileceği adamın nasıl biri olması gerektiğini sormuştu. Leira onu cevapladıktan sonra, adam kahkaha atarak şöyle demişti: "Bana Barva'yı anımsattı." Bunu hatırlamak Leira'yı gülümsetmişti. Sert, duygusuz bir görünümün altında, bunu taşımak zordu. Ama saklamakta oldukça başarılıydı. Öyle miydi ?

Artık adama bir cevap vermesi gerekiyordu. Bakışlarını Krala çevirmek hiç bu kadar zor olmamıştı. Ama aynı zamanda akan bir suyun önündeki seti kaldırmak gibiydi.
" Egrisi Kraliçesi olmaktan... Kadının olmaktan onur duyarım." İkincisini söylemek daha da zor olmuştu.

[Barva Mjora]

Diyecek fazla bir şeyi yoktu, şaşkındı zira kadınlarla bu tarz münasebetleri pek olmamıştı... Ama mutluydu, şimdi değil dünyanın bütün orduları karşısına bütün tanrılar gökten inip dikilseler bile hepsine kafa tutardı...

Elini Sarmat kadına uzattı; Hayatım artık senin! Ruhum artık senin! Sevgim ve sadakatim artık senin! dedi ve yüzünde bir gülümsemeyle...

[Leira]

Kendisine uzatılan eli kabul etti. Hayır, bu zayıflık değil, teslimiyet değildi. Aksine... Daha cesur, daha güçlüydü şimdi.

"Bunlardan başka hiçbir şey dileyemezdim senden. Ve ben de daha en başında koşulsuz sana sunmuştum hayatımı, sadakatimi..." diyerek cevapladı Kralını. Daha fazlasını söylemeye hala cesareti yoktu. Barva'nın anladığından emindi.

[Barva Mjora]

Gülümsedi... Ama gözleri şimdi istemsizce başka bir yöne kayıyordu, Kuzey Kolcuları ve yanlarındaki Hunlar... Hunların burada ne işleri olurdu? Mirdat yanlarındayken pek bir sorun olmadığı belli oluyordu...

Kalabalık misafirlerimiz var anlaşılan... Ama bizde oldukça yorgunuz, Mirdat ve yanındakiler bizi kalede bulabilirler... dedi ve eliyle Mirdat'a onları gördüğünü belirtircesine bir selam işareti verip atını şehre doğru sürmeye başladı...