Dağların Arasındaki Geçit

[İşbara]

12 Ağustos 471

Sürgündeki Hun grubu Campus Alanni'den ayrılırken acele etmemişti.Yanlarında götürdükleri hayvan sürüsü hesaba katılmasa bile bilmedikleri topraklara gidiyorlardı.Ve bu sefer savaşıp yağmalamak için değil yerleşmek için, barış için...Öldürmek için değil yaşamak için...

Sonsuz bozkır arkalarında kalıp, ufuk devasa dağ kütleleriyle kaplanınca kamp kurdular.Şimdiden içlerine sıkıntı düşmüştü.İşbara Jamelia'nın yüzünde bile bunu görebiliyordu.Onlar değil surlardan, üç dört katlı evlerden bile bunalan insanlardı.Gökyüzü gözükmüyorsa yaşamak için bir neden var mıydı ki?İşte bu dağlar da onları korkutuyordu.İşbara'nın babası İlek'in babası Attila'nın babası Muncuk Kağan baştayken Hunlar Sasani topraklarını yağmalamışlardı.Ama onlar batıda kalan sahil şeridinden geçmişlerdi.Aklına getirdikleri ve nesiller boyu elden ele geçen ganimetler gelince başını iki yana salladı.Aklını önündeki işe vermeliydi.

Bu dağların arkasında bir ülke kuruluyordu.Göçebe çobanlar onlara Kafkasya'nın eski sancağının yeniden Kotais'de dalgalandığını söylemişti.İşbara da orada böyle küçük bir çiftlik kurmayı planlamıştı.Ama bu umutsuzca, kendisini cezalandırırcasına yaptığı planı yoldaşlarını anlatınca epey azar işitmişti.Sonuçta artık Han değildi.Bunu da kendisi söylemişti.

Ertesi gün grup dağlardaki geçitlere tırmanmaya başladı.Germen atlarından kısa, Roma atlarından çevik Hun atları için bu dağlar çocuk oyuncağıydı.Ata yurdunda bu dağ tepeden başka bir şey sayılmazdı.

En sonunda kamp kurduklarında gece olmuştu ve artık dağın arkasına uzanan yolu görebiliyorlardı.Ateş yakmaktan çekinmemişlerdi çünkü görülmemek değil görülmek istiyorlardı.

[Barva Mjora]

Hunlar mı? diye afallamıştı Mirdat kuzeyden Kafkasya'ya girenlerin haberleri geldiğinde... gelenlerin sayıca az oldukları ve yanlarında epeyce geniş bir at sürüsü getirdiklerini öğrendiğindeyse merakı kabarmıştı ve gelenleri izlemek için gözcü birliğine katılmıştı...

Hayvanlar güçlü ve çevikti, ama bu dar yollarda binicisiz olarak iki üç tanesi ancak yan yana gidebiliyordu, savaş için gelmedikleri her hallerinden belli olsa bile bugünlerde hiçbir şeye güvenilemezdi, takibi sürdürecekti...

Hunlar kamp kurduklarında niyetlerini iyice belli edercesine bir ateş yaktıklarında artık karşılarına çıkma zamanı gelmişti... Genç Komutan bir miktar uzaktan dolandıktan sonra tek başına ve kendisini belli ederek kampa ilerlemeye başladı... Latinceyi ve Germen dilinin Gepid aksanını rahatça konuşabilirdi ancak Hunların dilini fazla bilmiyordu, anımsadığı birkaç kelime ile kendi dilini harmanladı.

Kafkasya'ya hoşgeldiniz Hunlar! Adım Mirdat, Egrisi'nin Kuzey Kolcularının Lideriyim...

[İşbara]

Adam ortaya çıktığı anda herkes ayağa fırladı, tüm niyetlerine rağmen İşbara da dahil olmak üzere eller kabzalara gitti.Ancak gelenin tek kişi olması ve kendi dillerini epey yanlış tonlamalarla olsa da konuşması metalin kamp ateşiyle parlamasını engelledi.İşbara öne çıktı.Ne diyeceğini hiç düşünmemişti! İçinden gülmek geldi ama ağzı kurumuştu.Adamın Hun dilinde zorlandığını görünce Latince cevap verdi.

"Ben İşbara.Bunlar bana sadık insanlar.Hun yurdundan geliyoruz Mirdat, amacımız yerleşmektir.Ne yapacağımızı hiç düşünmedik ama hepimiz iyi savaşçılarızdır." Jamelia iyi tavşan pişirir dese de olurdu! İyice saçmalamamak için sustu.

[Barva Mjora]

Kendisine İşbara diyenin Latince biliyor olması iyiydi zira garip bir dili ağzında gevelemekten hoşnut değildi, Latince cevapladı...

Dilinizi bilmiyorum bu sebeple saçmalamışsam affınıza sığınırım... Egrisi'nin kapıları barış ile gelen herkese açıktır, tekrar hoşgeldiniz... dedikten sonra adamın yanına gidip elini uzatıp bileğini tuttu... Eğer niyetiniz gerçekten barışçıl ise size yardımcı olacağım... diye devam etti ve etrafını izlemeye başladı, garip insanlardılar...

[İşbara]

İşbara arkadaşlarına işaret etti.Zaten yeterince kamp kurmuşlardı.Birkaç adamı getirdikleri atları ve öküzleri getirmeye giderken diğerleri toplandı.

"Barış istiyoruz Mirdat.Savaşta doğup savaşta büyüdük, savaşta öleceğiz gibi geliyor.Ancak biraz olsun huzur buluruz diye umuyoruz."

Atının sırtına atlarken eliyle karanlık geçidi gösterdi. "Yolu gösterir misin?"

[Barva Mjora]

İşaret verişiyle etraftaki kolcular açığa çıktılar... Gözcüler ise hızla sınırdakilere katılmak için hareket ettiler...

Atlarınızın mahareti meşhurdur ancak yinede onları riske atmamak için daha güvenli rotalardan sizi Kotais'e götüreceğiz... dedi ve adamlarıyla birlikte Hunlara Kotais yönünde eşlik etmeye başladılar...